‘Ik denk persoonlijk niet dat windturbines mijn grootste oorzaak zijn van geluidsoverprikkeling.’ dacht ik luidop bij het zetten van de broodnodige ochtendkoffie. ‘Nope, echt niet…’ Maar wel dat ik iets te vaak - nadat ik gehaast nog net op tijd de trein kon nemen, waarin een klas tieners zijn eerste schooluitstap van het jaar begint - nog even een paar mails wil lezen & beantwoorden. Terwijl ik ook probeer mijn rugzak niet te verliezen en te dicht bij iemand zit die - oh horror - nog niet ontdekt heeft hoe hij het geluid van de toetsen op zijn smartphone af zet. Zoals gisteren. Toen ik, terwijl ik telefonisch een afspraak vastlegde, ook ontdekte dat mijn agenda, mijn leven, mijn business, nog op het perron lag. Prikkeloverload maal duizend.
Gelukkig heb ik geleerd hoe ik rust kan vinden én dat kan combineren met ambitie. Wie mij kent, weet dat ik zelf nogal een luid persoon ben. Toch werd ‘stilte vinden’ een noodzaak na een burn-out. De inzinking die ik ondertussen categoriseer als het grootste geschenk van mijn leven.
Ik denk niet dat ik de enige ben die overprikkeld geraakt. De tips die ik hieronder mee geef zijn niet altijd even wetenschappelijk bewezen. Maar voor mij hebben ze zo’n groot verschil gemaakt dat ik me niet kan inhouden. Je kan jezelf ook stilte cadeau doen...
Voor je echt op staat, blijf nog vijf minuutjes in stilte liggen. Wordt bewust wakker.
Voor een vrouw die de snooze-knop verheerlijkt was dit een hele mooie stap. In plaats van te lang te blijven indommelen en net op tijd recht te schieten, blijf ik nu bewust nog even liggen. In plaats van onmiddellijk aan de dag te beginnen in een verschroeiend ritme, lig ik nog even 5 minuutjes bewust de dag in te zetten. Zonder stress, zonder moeten.
Zet de (auto)radio uit, en haal nog een paar keer adem voor je binnen wandelt.
Want op die halve minuut komt het echt niet aan. We zijn gedrild om op tijd te beginnen en schieten in paniek als we niet stipt op tijd aan het bureau zitten of op de afspraak verschijnen. Terwijl ik liever opgewekt, met een verse koffie of thee binnenwandel en vanuit de buik iedereen een goeie morgen wens. Yes! Liever chill dan stipt op tijd.
Zet voor een aantal momenten je gsm op stil (ook niet op trillen)
Ik kijk sowieso veel op mijn GSM. Fomo ofzo. Ik had ook de hele tijd de nood om klanten ASAP, binnen de 5 minuten te antwoorden. Nu dus niet meer. Als iedereen nog adem haalt en niemand bloedt ernstig, is dringend ook erg relatief. Ik doe de dingen nu As soon as mindufully possible dus. ASAMP, ofzo.
Neem je koffiepauze soms alleen.
Want ik vind mensen echt oprecht leuk. Maar soms heb ik even genoeg gesprek gehad. Dan wil ik mijn eigen stem wat luider horen, dan vind ik mezelf ook oprecht leuk(er).
Ga voor complexe taken even in een aparte vergaderzaal zitten.
Want echt, soms wil ik gewoon even doorwerken en niet iedere 5 minuten een vraag beantwoorden. Soms is het nogal complex en wil ik mijn interne denkproces niet ontbreken met nieuwe informatie. Ik kies bewust voor geluidsluwe co-workspaces en stille werkplekken.
Zet ’s avonds de televisie of de Netflix -serie minstens een half uur voor je gaat slapen uit.
Of niet, maar weet dan dat je minder rustig gaat slapen. Ik probeer iedere avond ‘de dag neer te leggen.’ Niet altijd met een glas wijn of een meditatiemoment. Wel vaak op mijn terras, waar de stadsgeluiden op de achtergrond blijven. Eerst leg ik de dag te rusten, daarna pas mezelf.
Probeer je gsm ver genoeg te leggen als je gaat slapen.
Want je trapt zo gemakkelijk in de val om nog te kijken naar een serie, naar een instagramfeed of nog even wat naar rechts of links te swipen…
Luister tussen het geluid naar de stilte.
Dit is misschien wat moeilijker, maar het is één van de snelst voelbare tips. Vooral op de momenten dat ontsnappen aan het geluid niet mogelijk is. Ik ontdekte dat tussen het geluid, achter het geluid, doorheen het geluid nog steeds nog stilte aanwezig is. Dat ik het overal tussen kan horen. Het vraagt wat training, mindfulness zelfs, maar het werkt.
Ik wil niet altijd aan geluid ontsnappen, ik doe mijn werk graag en soms is dat gewoon luid. Ik leef graag, hou van geroezemoes in koffiebars en geniet van gesprekken beluisteren op café. Maar soms kan ik ook niet aan geluid ontsnappen als het nodig is. Wanneer ik dan mijn oren anders afstem, als ik toe laat dat de rust mij vind dan lukt het wel. Wanneer ik – gisteren bijvoorbeeld – na een huilbui én met mijn agenda terug veilig op zak, op een spitsuurtrein naar huis zit. Ik staar naar buiten en hoor de wind daar waaien achter het gedender van de trein. Dit hoofd heeft rust nodig. Dus ik leg mezelf thuis languit met een boek in de zetel en probeer me niet schuldig te voelen over de afspraak die ik annuleerde. Gelukkig woon ik aan de oprit van de R4 en staan hier geen windturbines in de buurt.